‘รถบินได้’...ฝันเฟื่อง-ฝันที่เป็นจริง?

ในสายตาของ “คาร์ล ดีทริช” บัณฑิตคนเก่งจากคณะการบินและอวกาศของสถาบันเทคโนโลยีชั้นนำ “เอ็มไอที” ในสหรัฐอเมริกา มองว่า สถานการณ์ยุคปัจจุบัน น่าจะเหมาะสมแก่การเริ่มต้นพัฒนา “รถบินได้” อย่างจริงๆ จังๆ ทั้งความพร้อมด้านเทคโนโลยีและสภาพการจราจรบนท้องถนนที่ไม่ต่างจากจลาจลเข้าไปทุกที

ภายหลังจาก ดีทริชได้รับเงินทุนสนับสนุนจากเอ็มไอทีและกองทุนลีเมลสัน 1.2 ล้านบาท เขาจึงตัดสินใจนำเงินส่วนนี้บวกกับเงินของเพื่อนร่วมสถาบัน ก่อตั้งบริษัท “เทอร์ราฟูเกีย” เพื่อเดินเครื่องพัฒนาต้นแบบรถบินได้ รุ่น “ทรานสิชั่น” ดังที่เห็นในภาพ

ดีทริช อธิบายถึงข้อมูลด้านโครงสร้าง รวมถึงคุณสมบัติของรถเหาะทรานสิชั่นให้เว็บข่าว “ซีเน็ต” ฟังบางส่วน ว่า เครื่องยนต์ของรถรุ่นนี้ใช้เชื้อเพลิงไร้สารตะกั่ว มีอุปกรณ์หลัก เช่น แอร์แบ็ก กันชนออกแบบตามหลักกลศาสตร์ ระบบนำร่องด้วยดาวเทียม (จีพีเอส) และคอมพิวเตอร์ควบคุมความปลอดภัยด้านการบิน

“ปีก” ของรถเป็นปีกแบบ “พับได้” เหมือนกับปีกเครื่องบินบางรุ่นสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 และปีกเครื่องบินรบเอฟ-18
ปัญหาใหญ่ของรถทรานสิชั่น คือ ต้องออกแบบห้องโดยสารและบรรทุกสัมภาระให้ “ถูกใจ” ผู้ซื้อ ไม่เช่นนั้นพอถึงเวลาจะขายขึ้นมาจริงๆ อาจขายยาก เพราะเล็กคับแคบเกินไป

เบื้องต้นผลการคำนวณออกมาว่า ทรานสิชั่นบรรทุกผู้โดยสารได้ 2 คน บวกกับสัมภาระอีกจำนวนหนึ่งรวมน้ำหนักไม่ควรเกิน 200 กิโลกรัม บินด้วยความเร็ว 193 ก.ม./ช.ม. อัตราสิ้นเปลืองเชื้อเพลิงอยู่ที่เกือบ 4 ลิตรต่อระยะทาง 48 กิโลเมตรโดยประมาณ

ดีทริช วางแผนนำต้นแบบรถเหาะทรานสิชั่นไปแสดงให้นายทุนผู้สนใจชมกันในงานอุตสาหกรรมการบินในรัฐวิสคอนซินช่วงปลายเดือนก.ค.นี้ ถ้ามีผู้สนใจร่วมลงทุนอาจผลิตวางตลาดได้ในปี 2553